Öyleyken halbuki böyle olsa...

Dün Nesli ile Karşıyaka'ya gittik. Hava doldu doldu durdu. Giderken martılar için simit aldık ama veremedik. Martılar doymuş mu yoksa depresyone girmiş de canı simit istemiyor mu ne, ortalıkta yoktular.

İzmir ne kadar insan doluydu dün. Eskiden hafta içi zamanları bazen çok boş bi şehir gibi geliyordu. Vapur hınca hınç dolu, Karşıyaka çarşı öyle.

Denizde olmak iyi geliyor. Vapurun arka tarafına oturduk, her zamanki gibi köpüren dalgalara baktım.

Daha iyi olmaya çalışıyorum. Evet fiziksel olarak iyiyim ama bu bahar bana iyi gelmedi, içim gıpgri. 

Herkes mi böyle, yoksa bir ben mi böyleyim? Bi şeylere heves ediyorum sonra geçiyor bu. 

Benim için uzun sayılacak bi zamandan beri kitap okumadım. Zamanı geldi sanırım.

Haftada bir sinema ile geçiştiriyorum. En son izlediğim İsyan günlerinde Aşk filmiydi. Fransız yapımı. Konu eh derim. Fazla derinliği yoktu yine de fena değildi. Görseller çok güzeldi.

Canım kırsala gitmek istiyor. Yeşilliğe ağaçlara suya. İnsanın hayvanların bütün canlıların özü doğa. Yoksa bizi mahveden betonlar mı?

Ne biçim bu soru bu yahu. Betonlar kapitalizmin rekabet duygusunu sonuna kadar körüklemesi ve canlıların önemsiz insan eli tarafından yaratılmış maddenin yüceltilmesi. 

Hepimiz bütün insanlar doğada yaşasa. Para mara olmasa. Üretsek ve ihtiyaçlarımız için takas yapsak. Bence güzel olur.

Günler öyle böyle

Havadan mıdır nedir fena halde kendimi yorgun ve bezgin hissediyorum. Bahar bana iyi gelmiyor. Hava fevkaladenin fevkinde lodos. Herşey üstüme üstüme geliyor. Gaste haberleri ne çok sıkıyor. Olabildiğince uzak kalmaya çalışıyorum. Facebook a ve twittera bi bakıp çıkıyorum. Sürekli uykum var.
Bereket yeni bi hobim var. Sevmeme rağmen bugün onu yapmaya bile mecalim yoktu.
Tv lerde sürekli aptal diziler, tartışma programları -nasıl kurtulur bu memleket- geyikleri yapılırken ülke gittigider.com
Umarım bu sıkıcı havadan bir an önce kurtulurum.
Bugün pazarda satıcı kadından bir erik aldım ve yedim diye kadın çemkirdi. Sanırım alacağımı ummuştu oysa ben sadece ağaç yerine onun tezgahından bir erik yedim. Kadının çemkirmesini bile umursamadım. Sanki kendi mutfağımızdan erik yemişi gibi kadına boş boş bakıp çekip gittim. Bir başka satıcı da çileği ye abla ye diye helali hoş olsun diye verdi.
Aman işte böyle.