Stockholm Sendromu

Bazı insanlar öğrenilmiş, geliştirilmiş ya da içgüdüsel hareketlerle insanlara karşı sürekli snop, ukala, ben bilirim, küstah ya da belki ağır ol molla desinler mantığıyla tepeden bakıyor. Hatta zaman zaman hakaret ediyor. İtip kakıyor. Adama bakıyorsun hiç bir özelliği yok.

Bunun sonucunda bu adamın ya da kadının bu hareketlerine muhatap olan insanlar doğal olarak sinir oluyor. Eğer bu hareketleri onlara yapan kişi, ortak arkadaşları ise birbirlerine şikayet edip, şöyle yaptı, böyle yaptı, şunu söyledi bunu söyledi diyerek en azından konuşarak rahatlamaya çalışıyorlar.

Eğer bu hakaretleri yapan,  ne bileyim zenginse, mühim bi koltukta oturan zarzavatsa zaten egosu tavan yapmış.  Aslında bu tarz insanların içlerinin insani ve kültürel olarak boş olduğundan böyle yaptıklarını düşünüyorum.

Gözlemlerime göre bu kişinin hakaretlerine muhatap olmuş bir kişi,bununla biraz sohbet edip,  biraz espri, sohbeti biraz koyulatınca, şikayetçi anında değişip

AAAAAA VAR YAAAA, ASLINDA TANISANIZ ÖZDE ÇOK İYİ İNSAN! ONA DA HAK VERİN, BAŞINDA O KADAR İŞ VAR Kİİİİ!

Diyerek ona karşı gizliden bir hayranlık beslediğini, kendisini aşağılık kompleksine soktuğuna, aynı kişiyle konuşarak bu aşağılık kompleksinden onunla konuşarak ya da dost olduğunu sanarak kurtulmaya çalışıyor. Tabii buna makam sahibi ya da zenginle konuşmanın dayanılmaz gücü, kof bir özgüvene evriliyor.

Bir diğer düşüncemse, “BAKKKK VAR YAAA, HERKESE KÖTÜ DAVRANIYOR, UKALALIK YAPIYOR, İNSAN SEÇİYOR AMA BENDE NİHAYET O SEÇİLMİŞ İNSANLARIN ARASINDAYIM, DEĞERLİYİM” diyor.

Son günlerde başbakana kızgın olan, toplantıya giden ve toplantıdan çıkan çoğu kişide de bu özellikleri gördük.

Herkesi haşlayan, hakaret eden adam ona iki espri bir pohpohlama yapınca “ohhhh adamın vidaları gevşedi.”

Neydi bunun adı Stockholm Sendromu, di mi?

Biz Tükenmişlik Sendromundayız. Meryem sayesinde öğrendik. Meğer tükenmişiz de bilmiyormuşuz, diş sıka sıka.

Patlarsam yanarsın!